Zagrożenie pryszczycą
- Opublikowano: aktualizowano:
Pryszczyca to choroba zwierząt parzystokopytnych udomowionych i wolno żyjących (w tym bydła, owiec, kóz, świń, wielbłądowatych, bawołów, jeleni). Powoduje powstawanie pęcherzy głównie w jamie ustnej i na kończynach. Objawy u zakażonych zwierząt: obfite ślinienie, mlaskanie, nadżerki i pęcherze, gorączka, spadek apetytu, niechęć do ruchu, kulawizna, spadek mleczności, ronienia.
Pryszczyca jest jedną z najbardziej zaraźliwych chorób. Kontakt między zwierzętami jest głównym sposobem przenoszenia i rozprzestrzeniania się choroby, ale również pasza, ściółka, sprzęt, pojazdy i ludzie, którzy mieli kontakt z zakażonymi zwierzętami mogą przenosić wirusa. Możliwe jest przenoszenie wirusa wraz z mlekiem, mięsem i innymi produktami pochodzącymi od zakażonych zwierząt. Może wystąpić przenoszenie drogą kropelkową (obecność wirusa w aerozolu).
Ryzykowne zachowania zwiększają prawdopodobieństwo zakażenia. Większość środków zapobiegawczych jest wspólna dla różnych chorób i jest najlepszym sposobem ochrony stada.
Ochrona stada w przypadku podejrzenia wystąpienia ognisk choroby w pobliżu:
Unikaj:
– kontaktów między zwierzętami z różnych stad, np. na pastwisku, przez ogrodzenie);
– zwiedzania innych miejsc, w których przebywają zwierzęta;
– korzystania ze wspólnych narzędzi, sprzętu, pojazdów, personelu z innymi gospodarstwami.
Stosuj:
– oddzielne miejsca do izolacji i obserwacji przez 14 dni każdego nowo zakupionego zwierzęcia;
– odzież i obuwie ochronne do obsługi zwierząt;
– dezynfekcję obuwia przed wejściem do budynku ze zwierzętami
Szczepionki przeciwko pryszczycy są dostępne i muszą być stosowane wyłącznie z instrukcjami służb weterynaryjnych.
Choroba może powodować różne bezpośrednie i pośrednie straty ekonomiczne. Bardzo ważne jest regularne sprawdzanie wszystkich zwierząt. Każde podejrzenie pryszczycy należy niezwłocznie zgłosić Inspekcji Weterynaryjnej. Powiadomienie jest obowiązkowe i ma zasadnicze znaczenie dla zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby.